Studia, szkoły programowania, kursy online, książki i wiele, wiele repozytoriów – to tylko kilka odcinków drogi, jaką można przejść wchodząc w świat IT.
Czy są lepsze i gorsze sposoby nauki? I jaką drogą najlepiej iść, żeby być więcej niż klepaczem kodu?
Studia, szkoły programowania, kursy online, książki i wiele, wiele repozytoriów – to tylko kilka odcinków drogi, jaką można przejść wchodząc w świat IT.
Czy są lepsze i gorsze sposoby nauki? I jaką drogą najlepiej iść, żeby być więcej niż klepaczem kodu? Między innymi o tym opowiedzą w odcinku Piotr Janczyk, Łukasz Małocha i Artur Skowroński.
Poniżej zaś znajdziecie obiecane w odcinku materiały dodatkowe (obiecujemy, że w wypadku każdego odcinków będzie warto tu zaglądać 🚀)
W sieci nie brakuje “listicli” typu “X rzeczy które powinien wiedzieć każdy programista/starszy programista/człowiek”. Dlatego na sam start wybraliśmy kilka takich, które z naszej perspektywy prezentują “jakościowe” informacje, a nie zbiór truizmów.
Szczególnie dwa ostatnie są bardzo interesujące, gdyż prezentują perspektywe osób, które już trochę w branży są. Dzięki temu mogą podzielić się nie tylko doświadczeniami, jak być na bieżąco z technologią, ale również jak radzić sobie ze stresem związanym z wiecznym odczuwaniem oddechu “młodych wilków” na plecach.
Temat wypalenia zawodowego nie został mocno poruszony w odcinku, ale myślę że i tak warto o nim wspomnieć, gdyż należy do najgroźniejszych chorób zawodowych w naszej branży.
Powiedzmy sobie szczerze – w naszej branży pracuje się dość dobrze. Wiadomo – “Your Mileage May Vary”, ale w zasadzie pracodawcy spełniają nasze wszelkie zachcianki, czasem nawet te najbardziej durne. Dla osób z zewnątrz, IT jawi się niczym swoiste eldorado.
Dlatego też takiego postronnego obserwatora może zaskoczyć, jak wielkim problemem jest w branży wypalenie. Jak wynika z badania firmy Haystack, przeprowadzonego wśród programistów z Wielkiej Brytanii – 87% uczestników twierdziło, że widzi u siebie znamiona wypalenia, z czego 55% określiło je jako “poważne”. Symptomy nasiliły się podczas pandemii, a głównym motorem jest zwiększona ilość pracy oraz ogólny lęk związany z pandemią, choć w czołówce znalazły się też niepewność przyszłości oraz brak kontaktu z bliskimi.
O ile przyczyny związane z covidem są pewnie udziałem większości społeczństwa, o tyle zasypywanie ludzi zadaniami i odpowiedzialnościami (każdego robiąc fullstackiem) jest częstą charkaterystyką naszej branży. Bardzo dobrze opisuje to publikacja Mehdiego Zeda z bloga jesuisundev.com, w którym wspomina on projekt, który doprowadził go do takiego właśnie stanu. Mam smutne przewidywanie, że niejedno z Was dobrze odnajdzie się we wspomnieniach Mehdiego
Jak rozpoznać wypalenie i skąd ono się bierze? Według badań Christine Maslash, wpływa na niego sześć sekcji naszej pracy
Jak więc widać, problem jest skomplikowany i wielopłaszczyznowy. Szerzej opisuje go artykuł z A Life of Productivity, zawierający też “akcjonowalne” porady.
Dlatego też dodatkowo chcę podzielić się z Wami niezwykle interesującą publikacją od Dropboxa, która o ile nie dotyka wszystkich punktów z listy, to pomóc może w dwóch ostatnich. Firma publicznie udostępnia bowiem swoje wymagania na poszczególne poziomy, i musze przyznać, że mają to bardzo dobrze „rozkminione”. Jeśli więc zastanawiacie się, czego jeden z największych graczy w branży wymaga od swoich inżynierów na każdym z poziomów – myślę, że warto rzeczoną publikację przeczytać.
Dużo w odcinku mówimy też o samej branży i o tym, jakie są zalety i wady outsourcingu. Absolutnie jednak nie zdecydowaliśmy się na taki radykalizm, na który swego czasu pokusił się Wojciech Seliga, założyciel gdańskiego Spartezu. W swojej prelekcji z 2017 roku mocno “przejechał” się po naszej branży, pokusił się nawet o określenie outsourcingu “kolonializmem XXI wieku”. Jeżeli chcecie zrozumieć, skąd takie mocno określenie – bardzo zapraszam do obejrzenia wspomnianego talka.
Oczywiście, sugerujemy jednak nie pozostawać wobec niego bezkrytycznym. Pomoże Wam w tym druga strona medalu, polemika zaprezentowana przez koziolekweb.pl jeszcze w 2017 (wspomniany talk od samego początku był kontrowersyjny). Świat nie jest czarnobiały, dlatego też wydaje mi się, że warto poznać obie perspektywy i trochę odbić je od własnych doświadczeń.
Niezależnie po której stronie powyższego sporu się opowiecie, warto chociaż rozważyć przyjęcie mentalu “Produktowego Inżyniera”. Jeżeli jesteście ciekawi do czego się to sprowadza, bardzo polecam publikację z bloga “Pragmatic Engineer”, która celnie opisuje, na jakie rzeczy warto zwrócić uwagę.
Wykorzystam tą okazję, że poruszamy dziś temat ścieżek rozwoju, i podziele się z Wami publikacją, która w zasadzie wywróciła mój sposób myślenia o rozwoju kariery.
Cal Newport jest znany przede wszystkim jako autor “Deep Work”, ale jeśli miałbym wskazać jego książkę, która najmocniej wpłynęła na mnie, byłaby to jego nieco starsza pozycja “So Good They Can’t Ignore You”. Jej motyw przewodni można skrócić jako: “Nie szukaj w pracy idealnej “drugiej połówki” – po prostu łap okazje i stań się w czymś naprawdę dobry. Wtedy odnajdziesz prawdziwą satysfakcję i interesujące problemy do rozwiązania”. Oczywiście, całość jest dużo bardziej zniuansowana, ale główny przekaz jest szalenie mocny i raczej dość kompetetywny (“najlepsze pozycje są tylko dla najlepszych, więc musisz stać się najlepszym”). Chyba od czasu oryginalnej lektury stałem się pod tym względem mniej radykalny, ale w dalszym ciągu naprawdę każdemu ją polecam.
PS: Niestety, po “Deep Work” – które samo w sobie jest super, ale uważam je za problematyczne ze względu na projektowanie bardzo charakterystyczngo typu pracy na ogół pozycji – każda pozycja Cala jest już coraz gorsza… ale w dalszym ciągu w jego podcaście można znaleźć perełki
